Beste familie van Mary’s Meals,

Dit jaar slaagde ik er niet goed in om geschreven boodschappen met jullie te delen. Dit als gevolg van te vele reizen en te weinig tijd aan mijn bureel. Ik hoop dat dit volgend jaar beter zal lukken.

Maar hoe dan ook, nu zit ik hier weer in mijn Loods terwijl de regen klettert op het dak en de kerstverlichting buiten aan en uit knippert. Hier in Dalmally is het in de maand december, ondanks het flauwe licht van een laagstaande zon tussen de heuvels, op een regenachtige dag nooit echt klaar weer. Dus zelfs midden op de dag brengen de kerstlichtjes de nodige sfeer.

Het jaar 2024 voelde vaak als een lange donkere winterdag in Schotland. Oorlogen, droogte en honger werpen donkere schaduwen over onze mensenfamilie. Misschien verlangen we naar betere tijden op dezelfde manier waarop mensen die in donkere, koude plaatsen wonen verlangen naar de zomerzon. Maar eigenlijk werkt dat niet zo bij Mary’s Meals. We zijn geen mensen die in het donker zielig zitten te wachten op de opkomende zon, we zijn mensen die opstaan en een kaars aansteken en die proberen de zaken wat beter te maken voor onszelf en voor onze naasten.

Ik heb in de loop van dit jaar zovelen van jullie zien ‘kaarsen aansteken’. Er waren de jonge meisjes die ik in een school in Tigray ging opzoeken die, ondanks hun eigen honger, toch hun maaltijden deelden met andere kinderen. Er was die oudere weduwnaar in de Verenigde Staten die ons de opbrengst van zijn spaargeld waar hij zijn hele leven voor gewerkt had als gift overmaakte. En er waren de vrijwilligers in Kroatië, jong en oud, die lachend hun traditionele dans, de ‘Kola’, dansten om te vieren dat Mary’s Meals zijn 15-jarig bestaan vierde in Kroatië. In zoveel verschillende landen zie ik dat vrijwilligers, supporters, jeugdambassadeurs en betaalde werkkrachten van Mary’s Meals nooit stoppen om kaarsen te ontsteken, zoveel dat ze samen ontvlammen als één groot vuur dat de duisternis verdrijft. Deze vuren ontsteken en samen rond dat vuur zitten, geeft grote vreugde en vrolijkheid. Met elke maaltijd die wij opdienen en met al het werk dat daarachter schuilgaat, wordt iedere keer opnieuw vreugde geboren en brengen wij hoop naar binnen. Ik hoop dat jij dit ook zo mocht beleven.

Ongeacht onze verschillende persoonlijke overtuiging, kunnen we misschien toch allen samen Kerstmis vieren als een verjaardag van vreugde en hoop. Want het lijkt erop dat wanneer mensen veel liefhebben en wanneer zij bereid zijn om vol te houden, zoals Maria en Jozef het deden lang geleden en zoals jij het vandaag doet, dat vreugde en hoop dan een onweerstaanbare werkelijkheid worden die onophoudelijk de wereld ten goede verandert zelfs 2000 jaar na dit gebeuren in de stal. Met het opdienen van elk van onze maaltijden wordt telkens opnieuw vreugde en hoop geboren. En wanneer dat gebeurt worden ogenschijnlijk onmogelijke zaken toch mogelijk. Ondanks de enorme uitdagingen die op onze verwarde wereld afkomen, betekenen bijvoorbeeld het ongelooflijke werk en de grote vrijgevigheid van de Mary’s Meals familie, dat wij niet slechts elke schooldag onze belofte blijven houden ten overstaan van meer dan 2,4 miljoen kinderen, maar dat wij ons

werk weer in snel tempo uitbreiden naar meer van zwaarst getroffen en hongerige gemeenschappen. Begin 2025 zullen we trouwens een nieuwe aankondiging mogen doen over het aantal kinderen dat via Mary’s Meals een maaltijd krijgt. Dit is moeilijk te geloven en op zich toch een nieuwe reden tot vreugde en hoop.

Dus of je nu in een warm, zonnig klimaat woont of op een koude donkere plek, ik wil je, in naam van elk kind dat een maaltijd krijgt van Mary’s Meals, van harte danken voor al je vriendschap en hard werk in het voorbije jaar. Ik wens jou en je geliefden een Gezegend en Gelukkig Kerstfeest.

Magnus