Artikel verschenen op de site van het Vaticaan door Frencisca Merlo
De stichter van Mary’s Meals, een organisatie die maaltijden geeft aan kinderen in de armste gemeenschappen ter wereld, blikt terug op de geschiedenis van zijn organisatie en kijkt vooruit naar een hoopvolle toekomst waarbij zoveel mogelijk hongerige kinderen eten kunnen krijgen.
"Wanneer de kinderen die wij deze morgen hebben ontmoet, hongerig en wachtend op een maaltijd, zich in dezelfde ruimte zouden bevinden als mensen in Londen of New York, wel, dan zouden ze meteen eten krijgen.
Net nadat hij een jongetje ontmoet had dat hem vertelde dat hij rilde van de honger, richtte Magnus MacFarlane-Barrow, de stichter en directeur van Mary’s Meals, een eenvoudige oproep tot de mensheid om altijd verder te kijken. Terwijl hij in het magazijn zit van Mary’s Meals in Lilongwe, Malawi, omringd door talloze zakken gemalen sojameel, schetst Magnus
MacFarlane-Barrow de dringende en heel eenvoudige opdracht van Mary’s Meals: dat geen enkel kind dient honger te lijden. En zijn organisatie doet er alles aan om deze opdracht waar te maken door kinderen in armoede een voedzame maaltijd aan te bieden op school.
Wat begon als een klein initiatief, vanuit zijn ouderlijk huis in Schotland tijdens de oorlog in Bosnië, groeide uit tot een wereldwijde beweging die aan bijna 2,5 miljoen kinderen dagelijks een maaltijd geeft in 16 van de armste landen van de wereld.
Plaatselijke gemeenschappen versterken
Tijdens een interview met Vatican News, beschrijft Magnus de vrijgevigheid van de supporters van Mary’s Meals verspreid over de wereld die elk op een of andere manier een bijdrage leveren. Een van de schitterende zaken, voegt hij eraan toe, is het aantal jonge mensen die overal ter wereld in scholen erbij betrokken zijn. Maar in het hart van ons werk staan onze vrijwilligers, in het bijzonder in landen zoals Malawi. Zij staan elke morgen vroeg op om de maaltijden voor de kinderen klaar te maken en op te dienen in hun eigen gemeenschap.
Onze organisatie zou niet kunnen bestaan zonder de vrijwilligers, leden van de gemeenschap en vaak ook ouders van de kinderen die naar school komen. Vanaf het moment dat Mary’s Meals in de nodige fondsen voorziet, nemen de vrijwilligers het programma zelf in handen. De maaltijd, zowel in Malawi als in andere landen in het zuiden van Afrika is een sojamengeling (CBS – Corn Soy Blend) of een soort porridge. Mary’s Meals zorgt ervoor dat de ingrediënten zoveel mogelijk ter plaatse geteeld worden om zo ook de plaatselijke landbouw en economie te ondersteunen.
Een opdracht in het verlengde van de leer van Paus Franciscus
Hoewel Mary’s Meals geen katholieke organisatie is, wortelt hun opdracht ten volle in de Katholieke Sociale Leer. Centraal staat een diep respect voor de menselijke waardigheid en een uitdrukkelijke keuze voor het gemeenschappelijk goed. Dat is wat Magnus sterk benadrukt. ‘Mary’s Meals werkt in naam van de Moeder van Jezus’, zegt Magnus MacFarlane-Barrow. ‘Terzelfdertijd is het universeel, ieder mens van goede wil wordt uitgenodigd om deel te nemen aan deze opdracht.’
Deze boodschap ligt helemaal in het verlengde van het pontificaat van Paus Franciscus. Als ‘Paus van de periferie’ richt Paus Franciscus steeds opnieuw onze aandacht naar de meest gemarginaliseerde groepen in de samenleving, onze broers en zussen in nood. Mary’s Meals staat in de frontlinies om deze oproep tot actie te beantwoorden en is een weerspiegeling van de cultuur van ontmoeting waartoe de Paus zo vaak een oproep doet.
